Ամառը, երբ ես տանն էի, կարդում էի Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթները` <<Քաջ Նազարը>>:Քաջ Նազար գիտեք ինչու Նազարին ասում Քաջ Նազար ասեմ նազար նստելե երգեր երգում պարկած և բզեզ հիցուն բզալով նազարի գլուխին մանեգալիս նազարն կատախեց վոր բզեզ իրե գլխին մանեն գալիս և կատաղեց քառասուն ին բզեզներին սատկացրեց մնաց միհատ և միհատինել սատկացրեց: Դրա համարել Քաջ նազարե անունն դրել:
No comments:
Post a Comment